Agile werken is inmiddels diep verankerd in veel organisaties. Waar het vijftien jaar geleden nog een experiment was, is het vandaag de dag de norm. Scrum, SAFe en andere frameworks worden breed toegepast, teams draaien hun sprints, en directies spreken moeiteloos over PI-planning en value streams. Maar met die volwassenheid komt ook een verschuiving. Een opvallende zelfs: de rol van de Agile Coach verdwijnt langzaam maar zeker.

Het is een herkenbaar tafereel: een directievergadering waarin projecten een score krijgen in een Excel-model. Er wordt druk gerekend, gewichten worden aangepast, en uiteindelijk verschijnt er een nette lijst van prioriteiten. Iedereen knikt, maar zodra de vergadering voorbij is, wordt er alsnog gediscussieerd.